To był konkurs plucia na odległość. – Może trochę zwolnisz? – zaproponował Sebastian. – Jeśli owiniemy się wokół drzewa, to Plato będzie musiał wychowywać twoje dzieci. Nieco zmniejszyła prędkość i spojrzała na niego. – Co my zrobimy z tą Barbarą? – My? – Ona sama się nie zatrzyma. Nie wiem, czym jej się naraziłam, ale jestem przekonana, że teraz jeszcze pogorszyłam sytuację. – Cokolwiek zrobisz, zawsze wzbudzi to jej agresję. Barbara wybrała ciebie jako obiekt swej pogardy i nienawiści, i dobrze jej z tym. To podnosi jej samoocenę. – Naprawdę myślisz, że ona jest w zmowie z Mowerym? – To bardzo prawdopodobne. – Czyli że to, czym Mowery szantażuje Jacka, może mieć coś wspólnego ze mną. Sebastian przyjrzał się jej spokojnie. – Czy Jack zdecydowałby się narazić swoją reputację i konto w banku, żeby chronić ciebie? – Tak, myślę, że tak. – Ze względu na Madison i J.T.? – Nie tylko, choć oni są dla niego najważniejsi. Oprócz nas nie ma żadnej innej rodziny. Po śmierci Colina... – Urwała i gwałtownie zahamowała. – Och, Boże! Sebastianie, a jeśli ta sprawa ma coś wspólnego z Colinem? – Jeśli wiesz o czymś – powiedział Sebastian cicho – jeśli choćby podejrzewasz, co to mogłoby być takiego, to powiedz mi teraz. – Nie wiem. Nie mam pojęcia. Colin był taki sam jak Jack, nigdy niczego nie ukrywał. Nie miał przede mną żadnych tajemnic. Zmarł nagle, nikt, nawet on sam, nie wiedział o tej wadzie serca. Nie miał czasu, żeby cokolwiek ukryć. Przejrzałam wszystkie jego rzeczy. – Czy prowadził dziennik? Skinęła głową. – Przeczytałaś go? – Nie. Spaliłam bez czytania. A ty byś tak nie postąpił? – Raczej nie. Spojrzała na niego i uświadomiła sobie, że wcale nie żartował. – Przeczytałbyś dziennik zmarłego?! – Możliwe. W każdym razie na pewno bym go nie spalił. A gdyby tam był zanotowany sposób na przeprowadzenie syntezy jądrowej na zimno? Lucy z trudem powstrzymała się od śmiechu. – Jesteś okropny, Redwing. – Trzeba cię trochę rozweselić. – Wyszczerzył zęby. – A co Jack mógłby ukrywać? – Najwyżej zapomniał uregulować jakiś drobny rachunek. Nie podejrzewam go o nic gorszego. – Zdjęła nogę z hamulca i znów nacisnęła na gaz. – Może Mowery i Barbara coś sfingowali. – To możliwe – mruknął Sebastian. Lucy westchnęła.